عملیات کووید ۱۹/ تاملی بر عملکرد گروه های جهادی و مردمی در بحران کرونا

به گزارش بهجت خبر؛ رزمایش عملیاتی است که برای عیار سنجی و محکِ توانایی بکار میرود که غالبا نیروهای نظامی و انتظامی و یا نیروهای امدادی مثل آتش نشانها، هلال احمر و… هر از گاهی با بر پایی رزمایش نقاط قوت و ضعف خودشان را مورد مداقه و ارزیابی قرار میدهند.
برای من همیشه سوال بود که فارغ از رزمایش هایی که اتفاق می افتد، در میدان عمل در صحنه ی یک رزم حقیقی که قطعا زندگی مردم عادی هم تحت تاثیرش قرار میگیرد کشور عزیزم در چه سطحی از آمادگی قرار دارد. چرا که در رزمایش ها همواره نیروهای آموزش دیده مورد ارزیابی قرار میگیرند نه مردم عادی.
البته رویدادهایی مثل سیل و زلزله بخشی از ظرفیت ها را مشخص کرده بود اما طبیعتا آنها محدود به یک منطقه بودند نه به پهنای یک کشور.
فهمِ ظرفیت مردمی کشور بسیار مورد علاقه ی بنده بود که در مورد درک آن کنجکاو بودم اما غالبا در تصورم به جنگ نظامی فکر میکردم که آن را هم بدلیل شرایط منطقه ای، و در هم پیچیدگی معادلات جهانی و همچنین قدرتمندی ایران وقوعِ این اتفاق را دور از ذهن و نا ممکن میدانستم تا اینکه کووید ۱۹ آمد.
مهمان ناخوانده ای که درد و درس های زیادی با خودش بهمراه داشت. وقتی این ویروس منحوس وارد کشور شد و همه خطر آن را احساس کردیم به یک نقطه ی اشتراک رسیدیم، همه تنها به یک هدف فکر میکردیم، نابود کردن ویروس که مثل یک دشمن در سرزمین ماست.
و من در اوایل بحران کرونا در جایی نوشتم؛
یک روز برای دفاع از جانِ هموطن، رزمنده از پشت خاکریز دشمن بعثی را نشانه میگرفت، یک روز بعد برای دفاع از جانِ هموطنش، رزمنده در کوچه های عراق و سوریه خانه به خانه به دنبال دشمن داعشی می گشت تا آنجا او را مورد هدفش قرار دهد، اما هیچ وقت فکرش را نمیکردیم روزی برای دفاع از جان هموطنان مان، در کوچه پس کوچه های همین شهر و دیار خودمان، لای جرز دیوار، زیر صندلی خودرو ، روی نیمکت و بین شیار درب و پنجره ی خانه های مردم و اماکن به دنبال دشمن نامرئی بگردیم.
کووید ۱۹ ما را به رزمی کشاند که از قبل رزمایش مرتبط با آن را تمرین و تجربه نکرده بودیم کووید ۱۹ در این عملیات نه فقط نیروهای متخصص بلکه توده های مردم از زن و مرد، از کودک تا کهنسال را درگیر خود کرد. اما الحق و الانصاف که ملت بزرگ ایران در این رزم بسیار خوش درخشیدند.
ملت ایران ثابت کردند ظرفیت آن را دارند که در بحرانی ترین شرایط به پهنای ایران بزرگ، پای کار باشند و مجاهدت کنند.
ظرفیت های زیادی از کشور در این ایام آشکار شد و امید است مسئولین امر با هوشیاری این ظرفیت ها را در یابند و برای تحول در اوضاع و احوال کشور از آنها استفاده کنند. همچنین ضعف ها و ضروریت هایی که مغفول واقع شده بودند، در این ایام اهمیت شان آشکارتر شد، مباحثی مثل دورکاری و تدریس مجازی که اگر پیشترها بطور جد پیگیری میشد اینروزها زحمت ها کمتر میشد و هموطنان از رفاه مطلوب تری برخوردار بودند.
طبیعتا دستاورد های این ایام را نمی توان در یک یادداشت کوتاه گنجاند اما قطعا مدیران و مسئولین با ابعاد آن آشنا اند و بسیار مهم و ضروری است که از این دستاوردها به آسانی عبور نکنند، ان شاء الله کرونا سریعا به نقطه ی پایانِ خود برسد اما دستاوردهای آن نقطه ی شروع کار باشد و پس از این دوران سخت، با بهره گیری از تجربیات و حفظ این اراده های بهم پیوسته، با عزمی قاطع به ساختن ایران عزیز با قدرت و شتابی مضاعت بپردازیم‌ تا تهدید کرونا تبدیل به فرصتی تاریخی و سکوی پرتاپ برای ایران اسلامی شود.
چرا که این ظرفیت مردمی، با این حجم عظیم که در این روزها به میدان آمده، به هر جایی ورود کند شگفتی ها خواهد آفرید. می ت ان با حفظ این عزم و روحیات تک تک ضعف ها و کاستی ها رو از میان برد و بر نقاط قوت افزود.
در این مدت ثابت شد خواستن بطور عجیبی نه فقط توانستن بلکه داشتن است.
ان شاء الله
عبدالحسین احمدیان