رای ندادن چاره کار نیست…!

به گزارش بهجت خبر؛ آذین دخت جمالزاده دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه گیلان در یادداشتی با عنوان رای ندادن چاره کار نیست…! به انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی پرداخته است.

نزدیک انتخابات مجلس هستیم، کاندیداها درتکاپو برای رسیدن به صندلی های سبز از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند.
کافیست درزمان برگزاری میتینگ های انتخاباتی به خیابان ها بروید؛خیابان ها پر ازصداهایی است که وعده می دهند، قول می دهند ، برای جوانان کار پیدا می کنند، اشتغال ایجاد می کنند، یعنی آنقدر وعده ها زیبا وشیرین است اصلا بیخیال این که همه می دانیم آرمانگرایانه است و نشدنی اما حداقل درزمانی سخنرانی ها گوش کنیم؛ داستانهایی است به غایت زیبا که تصورلذت بخشی دارد!

وضعیت کنونی به خود مردم برمی گردد چرا که یا احساسی رای دادند یا فروختند!
مقصود من از نوشتن این متن نه طنز نویسی است نه زیرسوال بردن کسی
به عنوان عضو کوچکی از از جامعه ایرانی و زیرذره بین قراردادن روند انتخابات می دانم که اشتباه عمل کردیم؛ وضعیت کنونی که هرشهر یا شهرستان با آن روبه روست و مقصر را نماینده شهر می دانند به خودِ مردم همان شهر برمیگردد چرا که یااحساسی رأی دادند یا رأی فروختند.
فروختن رأی برخلاف آگاه بودن به مشکلات معیشتی مردم کاری بسیارغلط است. لحظه ای تصورکنید مشکل معیشتی دارید با فروختن رأی به کسی که خودتان هم می دانید فرد باکفایتی نیست که دست به چنین عملی می زدند تنها یک روزرا می توانید بگذرانید اما این مشکلات پایدار باقی خواهند ماند وشما عملاً در انتخابات نماینده خود نقش که داشتید لکن نه باقدرت تصمیم گیری خود!
می رسیم به موضوع رأی احساسی، نمونه اش را ذکر نمیکنم اما این موضوع به چندشهر و شهرستان مربوط نیست بلکه جامعه ایران با آن درگیر است و فرد کاندید با به نمایش گذاشتن انواع حربه ها و پوپولیسم و جریحه دارکردن احساسات مردم به هدف خود می رسد.
رأی ندادن چاره کارنیست، چاره زیرذره بین قراردادن افراد است نه تنها در دوره انتخابات که حتی بعد از آن اینگونه نباشد که آقا یا خانم نماینده قبل از اینکه خود را مسئول بداند، مالک بداند و فراموش کند با همت مردم آمده تا خدمتگزار باشد، تا پاسخگو و پیگیر مطالبات مردم باشد نه که خر را از پل گذرانده بعد درجواب همان مردم بدرفتاری کند یا اصلا جوابگو نباشد!
خواستم این را عرض کنم که شاید با چهارسال و هشت سال اتفاق بزرگی رخ ندهد که واقعا هم نمی دهد اما باور بفرماید اثراتش را باقی میگذارد، فرد در قدرت اثر می گذارد یا بی کفایتی اش یا با لیاقت و کاردانی اش. فراموش نکنیم که صدام وضعیت عراق را اینگونه رقم زد و دنگ شیائوپینگ چین را…

مجلس قدرتمند از ثروت های یک کشوراست
مجلس قدرتمند از ثروت های یک کشور است و ضروری است افرادی در این مجموعه جای داشته باشند که هم علم و آگاهی کافی داشته باشند هم از برای خدمت به دور از عوام فریبی به میدان آمده باشند و وقتی نماینده شدند بتوانند همانند نمایندگان دیگر کشورها برای اظهار نظر درباره یک لایحه تحقیق کنند و ازشفافیت آرا هراسی نداشته باشند، شاید این موضاعاتی که مطرح کردم در نظر اول آرمانگرایانه بنظر برسد اما این مسیری است که باید طی شود و این قدمهای هرچند کوچک ماست که این مسیر را هموار می کند.

انتهای پیام