علاقه ما می تواند تنها دلیلی باشد به ادامه ورزش، وگرنه نامهربانی ها ما را از پای در می آورد

به گزارش بهجت خبر، عشق به فوتبال، عشق به زندگی و روال آن می تواند روتین پر نشاطی برای یک ورزشکار فراهم آورد، به آن شرط که ورزش اولویت اول ِ زندگی باشد.

ابوالفضل رضایی نوجوان ۱۵ ساله صومعه سرایی پایه دهم تحصیلی فوتبال را از ده سالگی آغاز و در این راستا با موفقیت های چشمگیری توانسته بعنوان یک پدیده در غرب گیلان بدرخشد.
رضایی ۴ سال متوالی در تیم کاسپین ضیابر زیر نظر مربی مطرح و توانمند نیما عبدزاده که بعنوان یک اسطوره و الگو فوتبال را بطور حرفه ای در کنارش آموخته است، یاد می کند. وی درخشش خود را مدیون عبدزاده و حمایت های خانواده عنوان می کند.
رضایی در پست دفاع میانی توپ می زند و شجاع خلیل زاده و سرخیوراموس را الگوهای ورزشی خود قرار داده است. این پدیده فوتبالی سختکوش، میکوشد تا در آینده به آرزوهای دوران کودکی اش قول ِ عمل بپوشاند.
او که سال های دوران طفولیت خود را با توپ های پلاستیکی در کوچه های خاکی محل مثل یک فوتبالیست حرفه ای طی کرده، آرزو میکرد روزی بتواند در تیم بزرگی چون استقلال توپ بزند و همچنین لباس تیم ملی را بتن کند ضمن اینکه بازی در تیم های اروپایی نهایت آرزوی او بود، و امروز در تحقق این آرمان های آن دوران، مصمم است و در صدد است طلایی ترین دوران ورزشی را خلق کند.

ابوالفضل رضایی اکنون عضو آکادمی فوتبال شهرداری فومن است و زیر نظر مربیان مطرح و مجرب فومنی عباس محمدی زاده و آرمان برقی مشغول افزایش تجربیات است.
او در یک سال اخیر که وارد آکادمی فومن شده است ، هدایت ها و مساعدت های مربیان را به دیده منت ارج نهاده و می گوید: در کنار مربیان فومنی تکنیک های جدیدتری را می آموزم و از انتخاب آنها خرسندم که بنده را لایق دانسته و به این آکادمی دعوت نمودند.

۱)اعجاز فوتبال را به چه تشبیه می کنید؟

به زندگی، به آنچه که در زندگی جریان دارد. بخشی از زندگی روزمره من بستگی به فوتبال دارد و آن بخش، شریان اصلی زندگی من است که تو ام با خود ِ زندگی است و این ، مهم ترین قسمت زندگی یک فوتبالیست است.

۲)در فوتبال چه دیدی که شیفته اش شدی؟

حسی که از بدو کودکی ام با آن انس داشته ام حس خاص به فوتبال بود، که در این سال ها می توان آنرا زیباترین حس، نامید. از زمانی که خود را شناخته ام این حس زیبای دوست داشتنی در وجود من پدیدار و تاکنون مشتاقانه آنرا یدک میکشم ،بی آنکه ذره ای رهایش کنم و یا از آن دور شوم.
حس و حال دوران کودکی همراه من است، به نوعی فوتبال با وجود من عجین شده است.

۳)در مستطیل سبز بدنبال چه می گردی؟

با توجه به اینکه فوتبال زندگی مرا تشکیل داده است، موفقیت هایم را در این رشته جستجو می کنم.هدف ، آینده ،پیشرفت ،دست یافتن آرزوها و … همه این ها در زندگی که لازمه یک زندگی موفق است را در فوتبال می جویم.کما اینکه در این راستا موفقیت ها را لمس کرده ام و میدانم پیشرفت در این ورزش ، پیشرفت زندگی و اوج اهداف یک ورزشکار بشمار می رود.

۴)با شنیدن کلمات توپ و تور یاد چه جمله ای می افتی؟

یاد فوتبال میفتم و از این یاد ،انگیزه مضاعف می گیرم.
همیشه، تور در انتظار آغوش کشیدن توپ به سر می برد، چه به نفع من، چه به زیان من.

۵)در حال حاضر با چه مشکلاتی در آکادمی مواجه هستید؟

در گذشته های نه چندان دور شاهد مشکلات فراوانی شامل ؛ در اختیار نداشتن زمین مناسب جهت تمرین، البسه مناسب ،توپ و استوک و انبوهی دیگر از محرومیت ها بودیم،اما با توجه به نگاه عده ای دلسوز و پیشکسوت که نگاه شان به دور از سیاست بود و تنها پیشرفت فوتبال فومن ملاک شان بود، به ما دست یاری دادند و اکثر مشکلات را رفع نمودند. بشکرانه الهی از وضعیت فعلی آکادمی تا حدود قابل توجهی رضایت داریم و امیدوارم متولیان ورزش توجه شان را معطوف به ورزش بویژه فوتبال نمایند.
علاقه ما می تواند تنها دلیلی باشد برای ادامه ورزش، وگرنه نامهربانی ها ما را از پای در می آورد.

۶)چه توصیه ای دارید برای علاقه مندانی که می خواهند وارد این عرصه شوند؟

توصیه می کنم از علاقه درونی خود مطلع باشند و با اعتماد بنفس وارد این حرفه شوند، زیرا بدون علاقه درونی، موفقیت ممکن و میسر نخواهد بود.

۷)در این عرصه پرهیاهو مسیر نهایی تان تا کجاست؟

عشق به فوتبال در درون من نهفته است و مدتهاست بازی در استقلال و رئال مادرید که از تیم های مورد علاقه من در طی این دوران طلایی فوتبالی ِ من بشمار می آیند، نهایت آرزوی من است.

۸)مشوقین شما چه افرادی هستند؟

پدرم با وجودی که تمایل به ورود من در عرصه فوتبال نشان نداد، علیرغم میل باطنی اش به من اجازه داد تا در رشته مورد علاقه ام حضور یابم کما اینکه با مشاهده پیشرفت های من ، تبدیل به یک مشوق شد. نیما عبدزاده مربی سرشناس تیم کاسپین که سال ها در جوارش تکنیک های فوتبالی را آموختم، آرمان شکوری بازیکن خوب ،فهیم و آقای گل دو فصل اخیر لیگ دو محلات که در ضیابر در جایگاه بالایی قرار دارد و از دوستان نزدیک و شفیق من محسوب می شوند.
مربیان مجرب آکادمی شهرداری فومن جنابان عباس محمدی زاده و آرمان برقی

یاران همیشگی و حامیان دلسوزم ؛رحیم فتحی نژاد ، ساسان شفیع پور و کیوان خوش اخلاق
که دست یاری با ما داده اند و تاکنون تنهایمان نگذاشتند.
همه این عزیزان شایسته تقدیرند و من از آنها که این فرصت را در اختیارم نهادند از طریق این رسانه از یکایک این عزیزان تقدیر و تشکر می کنم و وعده می دهم بجهت جبران محبت های این مهربانان و به احترام شان ، تحقق آرمان هایم را جدی گرفته و روزی به آن وعده هاجامه عمل بپوشانم.

یک خاطره

فوتبال سراسر خاطره است،اما اتفاقی که در ضیابر در مسابقات ۴ جانبه رخ داد، سرنوشت مان بر خلاف برنامه ریزی های ما، جور دیگری رقم خورد. در این مسابقات با احراز مقام اول می توانستیم به لیگ استان برسیم اما بر خلاف تصورات ما نتیجه معکوس کسب نمودیم و این رخداد برای ما زیبنده نبود.
ضمن اینکه این رویداد را به فال نیک گرفتیم برای کسب یک تجربه

حسن ختام
نکته حائز ارزشی که باید به آن اشاره کنم ، نگاه ویژه و خاص مسئولین ورزشی است.
اخیرا در یکی از شهرستان های غرب گیلان ،ورود یک فوتبالیست به تیم پرسپولیس به شائبه های فراوانی منجر شد که موجب تاسف ورزشکاران قرار گرفت. کاش می توانست در کنار عشق ، تلاش کند و با همت خود و پشتوانه مسئولین به پرسپولیس ملحق شود.

چند نکته مهم از زبان پدر ابوالفضل رضایی راجع به ورودش به عرصه فوتبال

با توجه به علاقه ویژه ای که به ورزش های رزمی داشتم و خود از پیشکسوتان رزمی کار منطقه محسوب میشدم و انتظارم بر این بود که فرزندم نیز به این عرصه ورود کند و شاهد موفقیت هایش در رشته فوق باشم ، غیر منتظرانه توجه او را در فوتبال مشاهده نمودم.
از آنجایی که فوتبال اولویت من نبود ، فرزندم را در انتخاب ورزش ، آزاد گذاشته و امروز بابت آن خرسندم و مفتخرم که توانستم فرزندی را پرورش و تحویل جامعه دهم که می تواند موجب افتخار ، شهر ،استان و کشورم شود.

/انتهای پیام

/آسیه جمالی گشتی