سیاست فوتبالی یا فوتبال سیاسی!

به گزارش بهجت خبر دکتر رضا بابایی دبیر هیات فوتبال فومن با توجه به وضعیت نامطلوب باشگاه شهرداری فومن طی یادداشتی نوشت:

بنام خالق ورزش

فوتبال در جوامع مدرن و توسعه یافته سالهاست که با تکیه بر نظم ، بهره مندی از ظرفیت رسانه و فراهم سازی زیر ساخت ها نقشی موثر حتی در تنظیم بودجه بندی های سالیانه ایفا می کند.
حال اینکه چگونه می شود همین رشته جذاب و پُر مخاطب با ظرفیت درآمد زایی شگفت انگیز در کشور ما صرفا با هدف کنترل اجتماع و دست و پا شکسته قریب بر ۱۸ سال با ادعای حِرفه ای شدن ، حَرفه ای عمل میکند سوالی است بی پاسخ.

با این مقدمه وقتی به جغرافیای بی مرز فوتبال می نگریم و اثرات ، دستاوردها ، چالش ها و هزینه های پیرامونش را مورد ارزیابی قرار می دهیم ، سهولت درک این حقیقت که فوتبال ، صنعتی پر درآمد برای کشورهای توسعه یافته و تنها ابزاری برای کنترل اجتماع در کشور ماست را آسان می سازد..
که چرا و با چه هدفی قرار نیست فوتبال شهر کوچکی همچون فومن در سطوح بالاتر رُخ نمایی کند.
چرا و با چه نگاهی فوتبال در همین سطح برای علاقمندان به فوتبال فومن تجویز می شود.

از نگاه نویسنده عمده دلایل مشهود با چاشنی تجربه بدین شرح است..
۱. نگاه حاکمیتی به فوتبال (کنترل اجتماع)
۲. عدم توانایی در جذب حامی مالی (اسپانسرینگ)
۳. سیاست فوتبالی ، فوتبال سیاسی

۱. نگاه حاکمیتی به فوتبال (کنترل اجتماع)
فوتبال بعنوان تنها رشته پر مخاطب ورزشی که میلیون ها نفر را در سرتاسر جهان محو تماشای خود کرده یکی از ابزار های مهم حاکمیت ملّت ها و بی تردید از موئلفه اساسی کنترل اجتماعات عظیم مردمی بویژه در کشوری چون ایران است.
رشته ای که علیرغم تمام هیاهو ها مبنی بر حرفه ای شدن هنوز از نظر ساختاری دچار عیوب بسیار و از نگاه ناظر بیرونی دچار نواقص فراوانی است.
( عدم بلیط فروشی اینترنتی- استادیوم های دارای پیست – عدم شفافیت مالی باشگاه ها – مدیران غیر فوتبالی و …..) .
وقتی به مدت ۶ ماه اذهان میلیون ها نفر علیرغم تمام مشکلات معیشتی و فشار روانیِ حاصل از مصائب اقتصادی درگیر یک رخداد ورزشی مانند (دربی) است ، وقتی ۶ ماه بعد از آن نیز در خصوص اتفاقات دیدار شهرآورد جدل می کنند ، در همین بین قیمت اجناس و مایحتاج زندگی بی آنکه آگاه باشیم سیر صعودی به خود میگیرد ، به همین سادگی.
وقتی به تاریخ وقوع وقایع حساس می نگریم به وضوح میبینیم که با برگزاری حتی یک رویداد ورزشی بویژه ورزش پر طرفداری همچون فوتبال چه میزان از بار روانی جامعه کاسته می شود تا اهداف پیش بینی شده میسر گردند.
حدوداً ۱۸ سال از به اصطلاح حرفه ای شدن فوتبال در این کشور میگذرد .
امّا هنوز تماشاگر فوتبال برای دیدن بازی ها به ناچار ساعت ها با صرف انرژی در صف بلیط فروشی می ایستد.
هنوز از خط طولی زمین بازی ۲۰ متر و از پشت دروازه ها ۵۰ متر فاصله دارد.
هنوز تماشاگر محجوب ، جرات تماشای مستقیم فوتبال با فرزند خویش را ندارد.
و هنوزهای دیگر ..
این موضوع امّا در شهر های کوچک همچون فومن که با فوتبال نوظهورش می رفت تا ظرفیت استعدادهای جوانش را به فوتبال ایران دیکته کند به شکل دیگری نمایان می گردد.
شهری با مردمان علاقمند و با پیشینه خوب فوتبالی ، امّا با سیاستمدارانی که صرفاً از فوتبال به نقش کنترل اجتماعیش می نگرند.
مسئولینی که نمی کوشند تا جوان ما بجای هجوم افسار گسیخته به قلیانسراها به سوی تندرستی یا ورزش قهرمانی سوق یابد.
برای درک این حقیقت کافیست عملکرد ایشان را صرفاً برای طی چند سالی که از عمر فوتبال این شهر در لیگ های مختلف سپری شده ، مورد ارزیابی قرار دهیم.

۲. عدم توانایی در جذب حامی مالی (اسپانسرینگ)

من به ۲ دلیل معتقدم ، قرار نبوده و نیست که فوتبال در شهری با مختصات فومن تحت حمایت فرد یا گروهی پا را از این پیش تر و قله های موفقیت را از این بیشتر طی نماید.
۱. انتخابات.
۲. ایجاد هزینه های اقتصادی صرف نظر از آوردهای اجتماعی.

۱. انتخابات.
خوب بنگرید ، یقیناً پیرامون فوتبال این شهر در چند سال اخیر افرادی را دیده اید که با رای و نظر مردم بر کرسی قدرت جلوس نموده و مطمئنا با تبلیغاتی همچون من نماینده شما برای استرداد حقوق حقّه و از کف رفته جوانان و مردمان این دیارم منتخب شده اند.

حتماً شنیده اید که در محافل خصوصیشان خود را عاشق ورزش و چه بسا نماینده جوانان و نوجوانان ورزشکار این شهر معرفی میکنند ، لکن دریغ از اندکی مساعدت.

در واقع این جماعت از ظرفیت جوان تنها برای رسیدن به امیال سوء خود بهره می بردند و لاغیر …
جوان این شهر تنها تا روزها و شب های منتهی به انتخابات عزیز است.
شاید در این سالها با کمی تامل و اندکی تفکر و فارغ از نگاه احساسی میتوانستیم در انتخاب افراد به عنوان وکیل

۲. ایجاد هزینه های اقتصادی صرف نظر از آوردهای اجتماعی.

بزرگی فرمود ؛ هزینه برای ورزش ، سرمایه گذاری برای فردای جامعه است.
امّا چرا این مهم در شهر کوچکی همچون فومن ، قطب گردشگری گیلان دچار مرض بی تدبیری شده

باید از خود پرسید ؟

ایراد کار از کجاست ؟
به شدّت معتقدم همه و همه بر میگردد به انتخاب اشتباه .
وقتی همه انتخاب ما می شود احساس و نگاه به تخصص همراه با تعهد از کوچکترین نقشی در انتخاب افراد تصمیم ساز بی بهره است ، می شود اکنون ما !؟!؟

جذب حامی مالی و اسپانسرینگ ، هنری است که در فوتبال کشورهای توسعه یافته نقش مستقیم و غیرقابل انکاری دارد. در شهر فومن سوای از موقعیت بِکر گردشگری که این شهر را در رده پُر رونق ترین شهرهای ایران و مطمناً گیلان معرفی مینماید متاسفانه تنها به دلیل سوء مدیریت و بی برنامه گی هیچ بهره سودمندی به ورزش این دیار نمی رسد.
بر کسی پوشیده نیست که صنعت گردشگری به تنهایی می تواند بجای سوق جوانان این منطقه به قلیانسراها نقش بسیار مهمی در جهت بهبود وضع سلامت عمومی و ورزش قهرمانی این شهر داشته باشد.

مطمئنا با الگوبرداری مناسب از روش‌های جهانی و بومی‌سازی آن و ساماندهی منابع مالی و طی اجرای یک برنامه راهبردی و نوین در بخش بازاریابی و تبلیغات مارکتینگ میتوان راهکار مناسبی برای برون رفت از وضعیت فعلی و رسیدن به فُرم پایدار در نظر گرفت.

۳. سیاست فوتبالی ، فوتبال سیاسی

حتما شنیده اید که میگویند ؛ فلانی توپ را در زمین حریف انداخته !!!
بله ، سالهاست در پی ناتوانی افراد برای تامین منابع مالی و در موقعیت های مختلف بویژه عدم جذب حامی مالی پایدار بهانه های اینچنینی را شنیده ایم.
سئوال اینجاست!؟
وقتی شما برای ایجاد اشتغال، مسکن، تحکیم کانون خانواده، عمران و آبادانی ، ورزش و جوانان به بهانه های گوناگون وامانده اید و هر بار از شرایط سخت خدمت رسانی می گوئید پس چه لزومی دارد که مجدد کمر همّت !؟ برای خدمت به ملّت را بهانه حضورتان میکنید ؟

و امّا در پاسخ به این سئوال ؛
وقتی میتوان از فوتبال و ظرفیت علاقمندانش ( ورزشکاران و تماشاگران) ، تنها با ۲ یا ۳ شعار تبلیغاتی برای حفظ موقعیت و رسیدن به آن دست یافت ، چرا که نه ؟
ببینیم در این آشفته بازار چه کسی و به چه نحوی سود می برد؟
آیا به نطر شما مضحک نیست ؟ فردی با اندک تعهد بر مسند اموری مدیریت کند که هیچ ارتباطی با تحصیلاتش ندارد؟

سخت معتقدم بخش عمده ای از دُمل چرکینی که حالِ امروز فوتبال فومن را دچار آسیب کرده از نگاه سطحی و ساده اندیشانه خود طرفداران ، علاقمندان و ورزشکاران همین شهر نشاَت گرفته است.

و تنها راه برون رفت از وضعیت اسفبار فعلی را ابتداء مطالعه درست تا حصول نتیجه و در مرحله بعد انتخاب صحیح در انتخابات پیش رو میدانم.

به اطراف بنگرید، و به انتخابی که در ۳ سطح ، شورای شهر ، نمایندگی مجلس و …. از قدیم تا کنون نموده اید.

شک ندارم بعنوان دلسوز فوتبال با خود این مصرع ماندگار را تکرار میکنید..

“خود کرده را تدبیر نیست”

رضا بابایی
دکترای تربیت بدنی و علوم ورزشی
کارشناس فوتبال و دبیر هیات فوتبال شهرستان فومن